اخیراً یکی از مدیران وسط جلسه از من پرسید: «چه فرقی بین تجربه مشتری و مدیریت ارتباط با مشتری هست؟». سوال بسیار ساده‌ای به نطر می‌رسد، اما پاسخ به آن چند لایه و عمق دارد. مدیریت ارتباط با مشتری، امروزه تقلیل یافته است به سیستم‌ها و نرم‌افزارهایی برای مدیریت تعاملات با مشتریان. می‌گویم تقلیل یافته،

همه‌چیز با یک تماس ساده شروع شد. هودسا خانم عزیز، دوست و همکار قدیمی، از من خواست برای کنفرانس منابع انسانی در ایران سخنرانی‌‌ای آماده کنم. موضوعی که برای مخاطبان الهام‌بخش و جذاب باشد. حرفمان رسید به یک پرسش اساسی: آینده‌ی کار چگونه است؟ شروع کردم به مرور گزارش‌های مرتبط در «اکسنچر» و «ای وای»

به جای خالی‌ات، در عکس نگاه می‌کنم. یک صندلی زرد، و برگ‌هایی که زردی به جانشان زده جاهای خالی هیچ‌وقت خالی نیستند؛ پُراند از غیبت کسی. سنگین‌اند از فقدان چیزی. روحی نادیدنی در آنها حضور دارد. برای همین از آنها رو برمی‌گردانیم. اما فقدان ما، همچنان به ما زل زده.

همه چیز از یک ترس شروع شد. ترسِ توامان غربت و فراموشی، یا شاید هم بحران میانسالی چهل را که رد میکنی زمان و زوال یک معنی برایت دارد. حتا جرات نمیکنی به ساعتت نگاه کنی، چون میدانی که ساعتِ خائنت هم برای خدای بیرحم زمان کار میکند در غربت، آرام آرام نام عزیزانت را

به پیشنهاد دوست و همکار گرامی‌ام، آقای علیزاده از شرکت پرنیان پردازش پارس، روز چهارشنبه ۲۹ امرداد در پلتفرم ایسمینار، وبیناری تخصصی برگزار خواهم کرد با محوریت: چرا برخی پروژه‌های مدیریت ارتباط با مشتری شکست می‌خورند؟ و چگونه می‌توان از تجربه‌های موفق جهانی در این حوزه بهره گرفت؟ در این وبینار، با نگاهی تحلیلی و